Bij aankomst op de luchthaven van Kasane word ik opgewacht door de junior gids van de lodge waar mijn safari avontuur start. In een uurtje rijden we naar Chobe Elephant camp waar een warm welkom wacht. De manager is blij om me te zien, deze lodge is populair door het prachtige uitzicht over de vallei, de familiare sfeer en de goede mogelijkheden om wild te spotten. Ik ben op tijd voor de middag game drive, maar eerst high tea, wat in de meeste lodges gebruikelijk is tussen de lunch en de game drive. Een vaste vraag tijdens de incheck is wat je favoriete drankje is, deze gaat namelijk mee in de koelbox. En zo krijg ik al snel een goed gevoel over deze test vakantie in Botswana. 

Het is droog in Chobe NP, de droge tijd loopt ten einde en er wordt met smacht op regen gewacht. De dieren lopen één a twee keer (olifanten twee keer) per dag naar het water om te drinken. Dit zijn zichtbaar lange wandelingen voor de dieren, ze hebben het zwaar. De roofdieren gedijen hier goed bij, voor hun is het niet lastig om de uitgeputte dieren de vangen. We treffen al snel een groepje rustende leeuwinnen en de ranger weet te vertellen dat ze een dag eerder een giraffe hebben gedood. Behalve dat het droog is, is het ook heet. De dieren zoeken overdag verkoeling onder stuikjes die nog wat schaduw geven. We rijden verder naar de rivier en treffen diverse groepjes olifanten. Ze drinken, spelen, badderen en bestuiven zichzelf met zand tegen de zon. Nijlpaarden maken zich klaar om het water te verlaten. Overdag verstoppen ze zich graag om tijdens de koele uren te grazen en op oevers te chillen. Als de zon langzaam onder gaat, rijden we terug naar de lodge. De leeuwinnen zijn inmiddels wakker, lopen ons in de weg alsof het kinderen zijn die agentje spelen en verkeer staande houden. Eén leeuwin doet zich te goed aan de laatste resten van de giraffe, al met al een mooi inkijkje in hun leven.  Terug in de lodge worden de afspraken met de gidsen gemaakt voor de ochtend game drive en is het tijd voor diner voordat de nacht valt. 

Een nieuwe dag, een nieuw lodge. Om zoveel mogelijk te zien en zoveel mogelijk lodges te testen verblijf ik deze reis elke nacht in een andere lodge. Drie in Botswana, vier in Zimbabwe, twee in Namibië en één in Zuid-Afrika. Daarbij hop ik nog bij tien anderen naar binnen voor een kort bezoek. Zo check ik in bij Ngoma Safari lodge, een bijzonder mooie lodge. De entree geeft meteen een wauw gevoel voordat ik het terras met loungebar zie. Ik krijg een sapje en kijk zo de savanne over, beneden is een waterpoel waar vaak dieren komen drinken. Mijn kamer heeft een eigen zwembadje en vanuit mijn bed heb ik uitzicht zo ver ik kan kijken. De lodge is eigendom van een aantal dorpen in de omgeving. De mensen die hier werken, wonen allemaal in de regio, ze hebben eigen scholen, leiden eigen mensen op en hebben een eigen visie op gastvrijheid en natuurbehoud. Ik ben fan. Uiteraard ga ik ook hier op game drive. Een drinkende giraffe steelt mijn hart en een luipaard geeft me tijdens de avond game drive en de ochtend game drive een volledige rondleiding in haar leven. Ze is nog jong en heeft een impala zorgvuldig verstopt onder de struikjes. Een volgend moment treffen we haar in een boom, onhandig draaiend op een tak. Mijn gids vraagt of we haar een tijdje zullen observeren, en na een minuut of 10 rommelt er wat en springt ze de boom uit. Elegant wandelt ze richting de rivier om te drinken waar ze Egyptische ganzen de stuipen op het lijf jaagt, maar haar buik is vol. Ze kijk geamuseerd naar de angstige ganzen en ploft neer aan de rand van de bijna opgedroogde rivier. Ik dineer buiten en geniet van de pumba’s (zoals de wrattenzwijnen genoemd worden) zebra’s, giraffes en olifanten die hun dorst lessen bij de waterpoel.

Waterpoelen zijn eigenlijk het enige wat de mens doet om het wild te helpen. Al sinds begin 1900, toen mensen langzaam begonnen in te zien dat je zuinig moet zijn op natuurgebieden en wild, werden waterputten geslagen om meer waterpunten te creëren. Met name in de droge tijden is dit nodig omdat de afstanden tussen voedsel en water anders gewoonweg te groot zijn om te overbruggen. Daarnaast doen de mensen hun uiterste best om samen te leven met het wild en ze te beschermen tegen jagers en stropers. 

Nog een laatste lodge, het Tlouwana camp. En ook deze is bijzonder. De laatste paar kilometers naar de lodge rijden we letterlijk op de grens tussen Botswana en Zimbabwe. Maar alleen de dieren hebben toestemming om deze grensovergang te gebruiken. Ook hier is het heet, de lodges hebben elektrolyten zakjes in de koffiehoek liggen, die je in deze tijd elke dag in je water doet. Ik plof neer aan de rand van het zwembad, hang mijn voeten in het koude water als ik even tijd heb om mijn mail te checken. Ik boek een reisje naar Curaçao voor klanten, maak een reservering voor een zakenreiziger en schuif wat plannen door, voor na deze reis. Als ik op kijk, zie ik olifanten bij de waterpoel naast het zwembad, bavianen proberen de kleintjes uit te dagen voor een feestje en ik, ik geniet. 

Voordat ik afscheid neem van Botswana word ik uitgenodigd voor een boottrip. Grazende nijlpaarden, jakhalzen, buffels en heel veel olifanten. Als mijn gids merkt hoe dol ik ben op deze reuzen, meert hij het bootje aan voor eersterangs-observatie-kaarten. Grote zelfverzekerde mannen en kleine ondeugden met onhandig slurfjes, die graag gedrag kopiëren. Moeders en tantes die zich overal mee bemoeien en ik mag kijken. Potverdrie wat een cadeautje. 

Mijn gids brengt me naar de grens, ik vraag een visum aan voor toegang tot Zimbabwe en hop in een andere auto. Grensovergangen gaan prima maar gidsen en auto’s zijn land-gebonden.

Hier lees je het vervolg van deze reis.

Wil je meer lezen over Botswana? Lees dan verder op Rondreis Botswana en Safari Botswana.