Japan

Na een vlucht van 12 uur ontmoeten we Emi, onze gids, op de luchthaven van Tokyo. Netjes wachten, in een rij, zonder dringen of ongeduldig te zijn, je hebt hiervan vast wel eens foto’s gezien. Zo staan wij ook, moe van de vlucht maar netjes achter elkaar en onze koffer rechts naast ons. Onze transfer-bus komt snel en brengt ons in een uur naar ons hotel in de stad. Na een vlotte check-in nodigt de manager van het hotel ons uit voor het diner. De gerechten zijn klein, divers en prachtig en kleurrijk opgemaakt. In eerste instantie ben ik verbaasd door de uitgebreidheid, later tijdens de reis merk ik dat dit eerste diner geen uitzondering was maar dat maaltijden vaak zo gepresenteerd worden.

De eerste dag van onze reis is regenachtig

Hierdoor krijgen we een beetje een trieste indruk van Tokyo. Desalniettemin is me wel duidelijk dat dit een moderne stad is, waar je goed kan shoppen en heerlijk kan eten. Midden tussen de wolkenkrabbers ligt de Hamarikyu Garden, het Central Park van Tokyo. Dit park kleurt in het voorjaar compleet roze tijdens de Sakura, de kersenbloesem. S avonds komen we bij  s ’werelds drukste kruispunt, gelegen bij het Shibuya TrainStation. Hier steken 2500 mensen tegelijk over als de voetgangers stoplichten op groen springen. Wij kiezen een strategisch punt om dit schouwspel te observeren.

Mount Fuji

Op enkele uren rijden van Tokyo ligt het Hakone National Park. Behalve dat dit Nationale park bekend staat om de Onsen, heetwaterbronnen, is Mount Fuji het kenmerkende middelpunt. De berg is uniek door zijn symmetrie en ligt vaak verscholen onder een wolkendek, maar wij hebben geluk, na de regenachtige eerste dag is onze Mount Fuji dag zonnig en stralend. Al vanaf onze hotelkamer zien we de berg in de verte liggen. De bus chauffeur brengt ons naar Lake Ashi vanwaar we prachtig uitzicht hebben op de besneeuwde bergtop.

Als je naar de toilet gaat ruil je je huissloffen in voor toiletslofjes

In veel Japanse huishoudens worden de kleine vertrekken multifunctioneel gebruikt. De leefruimte wordt s avonds omgebouwd tot slaapkamer waarbij de traditionele matrassen tevoorschijn komen. Zo gaat dat ook in de Ryokan waar wij de nacht door brengen.  Als het bedtijd is schuiven we het kleine tafeltje opzij en halen we de comfortabele matrassen tevoorschijn. Kies je voor een overnachting in een Ryokan, kies dan voor een Ryokan met een eigen Onsen. Hoe lekker is het om na een lange dag te relaxen in het hete water, Kimono’s en slofjes liggen voor je klaar in deze traditionele hotels. Als je naar de toilet gaat ruil je je huissloffen in voor toiletslofjes.

Japan kan je prima bereizen met het openbaar vervoer, zo maken wij op dag drie kennis met de Shinkansen trein. In letterlijke sneltreinvaart reizen we naar Kyoto. De treinstellen zijn ruim en netjes en de bewegwijzering op de stations is duidelijk. Ter voorbereiding op de Olympische Spelen zijn veel Engelstalige borden toegevoegd, dit samen met Google-maps is alles prima te vinden. De conducteurs en de koffie mevrouw zijn uiterst beleefd. Ze buigen als ze de coupe binnenkomen maar ook als ze de coupe verlaten. Voor ons een een bijna koddig gezicht maar ik schaam me een beetje als ik zie dat niemand terug groet.

Alsof je zo een geschiedenisboek inloopt

In Kyoto maken wij een fietstocht door het Arashiyama Bamboo Forest en drinken thee met een Meiko. Deze 17 jarige jonge meid studeert Japanse kunst en dans en wordt hiermee opgeleid tot Geisha. De opleiding tot Geisha duurt lang en is intensief. Engelse les behoort niet tot het lesprogramma. De “gezelschapsdames“ leven een afgezonderd leven en worden ingehuurd, door vaak rijke mannen om hun gezelschap te vermaken met muziek en dans. Na de thee krijgen we een rondleiding door de woonwijk van de Geisha’s, de dames zie je niet op straat. Ze leven een zeer afgezonderd leven. Het is bij de wet verboden om de Geisha’s te fotograferen.

Kyoto heeft ruim 2000 tempels, waarvan 22 op de Unesco Werelderfgoed lijst staan. We bezoeken twee. In de ochtend staat de Kiyomizu Tempel op het programma. De tempel is rond 900 na Chr gebouwd en heeft net een renovatie achter de rug. De rood/ oranje kleuren steken prachtig af bij de lucht. We wandelen rond, de gids vertelt en ik ben verbaasd van de grootsheid en pracht. Rondom de tempel vind je allerlei winkeltjes die hier al lange tijd zijn. Hoe lang kom ik niet precies achter, onze gids spreekt redelijk goed Engels maar cijfers en jaartallen zijn niet haar beste kant. De tempels waren vanaf het begin belangrijk voor de Japanners, bergrijp ik van Emi. Winkels en herbergen vestigden zich in de nabijheid, waardoor het oude centrum ontstond. In de smalle straatjes met kinderkopjes, trapje af, heuvel op, gaan wij op zoek naar een leuk souvenir. De herbergen en oude winkels hebben plaatsgemaakt voor souvenirshops en kleinschalige hotels.

De tweede tempel die we opzoeken is de Fushimi Inari Tempel, de tempel met de oranje bogen. De bogen zijn offers/ schenkingen van bedrijven. Deze tempel is de tempel van en voor zakelijk succes. Met de schenking hopen bedrijven extra succesvol te worden. De Japanse teksten lijken kunstzinnig maar zijn niet meer dan de namen van de bedrijven die gesponsord hebben. Bij elke tempel kan je een offer brengen. Je koopt hiervoor een houten plankje, een balletje, een kaartje waar je je wens op schrijft. De priester zegent je wens in. Elke tempel kent zijn eigen ceremonies, zo til ik bij de ene tempel een steen op en loop bij een andere tempel met mijn ogen dicht, om de goden goed te stemmen. Op deze manier stel ik mijn liefdesleven en zakelijk succes veilig. Kyoto, alleen hiervoor zou je al naar Japan reizen.

Ik raak ontroert van de pracht maar ook van de geschiedenis

Zon en bewolking wisselen elkaar af deze reis maar wij reizen ongestoord verder naar Nara.  Nara was vroeger de hoofdstad van Japan. Wij brengen een bezoek aan de Kasuga Taisha Shrine (origineel gebouwd rond 768), de tempel van de lantaarns. De lantaarns zijn geschonken, als offer. Ook hier zijn de aantallen een wat onduidelijk gegeven. Wikipedia vertelt me dat er ongeveer 3000 moeten zijn. De tempel ligt in het prachtige Nara Deer Park. Herten waken over de stad en de tempel en worden gezien als de heilige boodschappers van de goden. Het begint harder te regenen en we vragen ons af waar gids Emi ons mee naar toe neemt. Ze vertelt iets over de mooiste tempel van Japan en we lopen gestaag verder kijkend of we ergens koffie kunnen vinden. En daar rijst hij op, de Todajij Tempel. Groots en gelegen op een ruim terrein maakt hij indruk. We lopen langzaam verder en ik ben benieuwd waar onze gids zo enthousiast over is. We beklimmen de trap en ik kijk omhoog. Voor mij staat een immens Boeddhabeeld. De Daibutsu in het centrum van het Tōdaiji-complex is het meest indrukwekkende boeddha beeld van Japan en ik begrijp meteen waarom. Hij meet 16 meter en weegt 500 ton en ik raak ontroert van de pracht. Hier voel je de geschiedenis. Als ik een rondje door de tempel loop staat mij nog een bijzondere ontmoeting te wachten, opeens sta ik oog en oog met een meters hoge, uit hout gesneden, Samoerai krijger. Intens, immens krachtig. Ik maak een selfie, tel mijn zegeningen en ervaar een geluksmomentje die reizen mij vaak geeft.

Geschiedenis les ; The Last Samoerai en Hiroshima

Het einde van onze reis nadert, maar er staat nog een bijzondere dag op het programma. Een bezoek aan het Himeji kasteel wat door Emi het mooiste kasteel van Japan wordt genoemd. Emi vertelt over de geschiedenis. Het kasteel kent een rijke geschiedenis van oorlogen en overnames en ligt prominent strategische op een heuvel. Om bestormers af te remmen wordt het pad er naar toe steeds smaller en de toegangspoorten steeds lager. Na de Tweede Wereld Oorlog was het kasteel erg verwaarloosd en is het grondig gerenoveerd. Hierna is het kasteel decor geweest van films als The Last Samoerai en You Only Live Twice. Reis je naar Japan gedurende de kersenbloesem dan is de tuin gehuld in een roze bloemenpracht.

Nog twee uur met de trein voor onze laatste stop. Hiroshima. We wandelen via de Promenade of Peace naar Ground Zero en het Peace Park. Ik loop met de gids, ze antwoord op mijn vragen, die ik wat afwachtend stel. De VS heeft Japan gebombardeerd om onze vrijheid te waarborgen, zo zou je het kunnen zien. De Japanse bevolking heeft hierdoor enorm geleden, en dan druk ik me nog zacht uit. Bijna 300.000 Japanners zijn naar aanleiding van de bom overleden (direct of indirect). Ik vind het lastig om Emi vrijuit vragen te stellen. Ze vertelt over de tweede bom in Nagasaki die nodig was om haar land te laten capituleren. Schoorvoetend vraag ik Emi naar de Jappenkampen. Ze lijkt hier weinig van te weten maar refereert kort naar de barbaarse omstandigheden voor de gevangenen. Ze vertelt dat Japanse krijgers al vanuit de Samoerai tijd zelfmoord pleegden als ze gevangen dreigden te worden. Japanners wisten hierdoor niet hoe ze met gevangen moesten omgaan, vertelt Emi.  Bij Ground Zero vertelt Emi zichtbaar emotioneel over het bombardement. Tijdens onze wandeling voel ik het verdriet en ben geraakt door de diverse kunstwerken en verwijzingen die staan voor vrede.

Wij reizen terug naar Kyoto waar nog één ding op onze Japan-bucket-list staat en dat is een bezoek aan een Karaoke bar. Hier zijn helaas geen beeld of geluidsfragmenten van.