Mauritius

Mauritius, het land waar de Dodo is uitgestorven maar de gastvrijheid zeker niet.

Het land wat niet lijkt te kunnen kiezen of ze liever Frans of Engels waren maar ondertussen uitgegroeid is tot een onafhankelijk land waar vele culturen en geloofsovertuigingen samenleven. Ze praten liever Frans en vele plaatsnamen herken ik uit Frankrijk, zo ook Souillac, de plaats waar ik lang geleden op een camping werkte. De hoofdstad is vernoemd naar Koning Louis van Frankrijk, een nazaat van de zonnekoning. Het Engelse? Ze rijden hier links met veel roundabouts. Mount Brabant, Mount Peter Both (de eerste gouverneur van Nederlands Indië) en uiteraard de naam Mauritius, naar stadhouder Maurits doen de Nederlandse geschiedenis niet vergeten.

Tijdens mijn gesprekken met taxichauffeurs, hotelpersoneel en gidsen leer ik veel over het leven op Mauritius.

Om een familie te onderhouden werken papa en mama alle twee 8 a 14 uur per dag en mijn taxichauffeur vertelt dat hij 2 dagen per maand vrij is. Hij is Hindoe, net als een groot deel van de bevolking, maar bid ook tot Jezus. Beter een god op reserve denkt hij misschien?  Een huwelijk tussen twee religies ziet hij niet als probleem, samenwonen voor het huwelijk is meer dan normaal maar hij kan niet geloven dat er in Nederland mensen zijn die niet bidden. Je zou denken dat met de moderne denkwijzen de bevolking rijker zou zijn, maar het leven op Mauritius is zwaar sinds ze een Parlementaire Republiek zijn (1992). Mijn taxi chauffeur en ik moeten erg lachen als hij ontdekt dat Dutch, the Netherlands en Holland te same people zijn.

Het kerkje met het rode dak

Op mijn eerste dag besluit ik het kerkje met het rode dak op te zoeken. Het ligt op loopafstand van mijn hotel, volgens de receptioniste 15 minuten, de portier wijst me de weg ->that way, 3 kilometers. Ik ben benieuwd want volgens mijn stappenteller doe ik op de Drentse hei langer over 3 km. Het kerkje is de katholieke kerk, Notre Dame Auxiliatirice waarvan de oorsprong wat vaag is, herkenningspunt voor schepen, eerste Engelse invloed. Een leuk feitje, je kan hier een trouwjurk huren voor een echte Mauritiaanse-huwelijksvoltrekking fotoshoot. Wat erg populair is onder de Chinese toeristen. Voordat ik aankom bij het kerkje, spot ik een pastelkleurig, tempelachtig  gebouw. Ik maak een paar foto’s en gluur naar binnen. Later in de week leer ik steeds meer over de geloven op Mauritius. Ik krijg zelfs de kans om in deze Tamil tempel binnen te kijken. Hindoeïsme is de meest aanbeden overtuiging hier, ik ben vooral onder de indruk van de bouwstijl van de Tamil-tempels.

Hello Madam Tîtĭã, met dit accent  klinkt alles mooi, how are you? Wine?

Na een dag avonturen of hotels kijken vind ik een wijntje wel lekker. Ik ben hier tenslotte om het vakantie gevoel te ervaren. Je voelt je hier de hele dag the special guest at a special place. Tijdens mijn after diner borrel met de manager krijg ik een wijntje. Ik denk dat ik maar een beetje door moet drinken want ik wil wel afronden voor de dag. Ik hoor wat gebrabbel tussen Wish en de barman in een vreemde taal en opeens is mijn glas weer vol. En met vol bedoel ik ook vol. Of ik ook nog een glaasje rum wil.. nou die sla ik maar even over. Als ik even later hetzelfde gebrabbel hoor weet ik dat het betekent dat mijn glas vol geschonken dient te worden. Kijk, zo leer je een nieuwe taal. Ze spreken hier Creools.

Op avontuur

Om het eiland te verkennen boek ik twee trips en maak ik een paar uitstapjes met een taxichauffeur.  Een beetje avontuur met een hiking-gids die ik op facebook heb gevonden en de TUI experience excursie “The Colourfull South“  De Hiking-guy  bleek ook fotograaf en kon niet stoppen met foto’s maken, van mij. Ik liep met name te genieten van alle kleuren, uitzichten en lichtvallen. Deze gids nam me mee voor een wandeling op Le Pouce Mountain en de Minissy Waterval. En ondanks dat de Le Pouce trail een level 1 hike is, is hij best pittig voor Hollandse wandelaars die de vlakte gewend zijn. De route naar de waterval was minder uitdagend maar de beauty van dit stukje Mauritius is lastig te evenaren denk ik (mijn mening na dag twee).

Deze mening ga ik twee dagen later echter bijstellen. Tijdens de TUI Experience Tour neemt de gids mij mee naar een God’s Window replica. Het uitzichtpunt aan de Panoramaroute in Zuid Afrika, waarvan de schoonheid lastig te omschrijven is. En voor het Macchabee viewpoint, hier op Mauritius, geldt hetzelfde. Het uitzichtpunt ligt in het Black River Gorges National Park vlakbij de Chamarel Waterval, en de weg er naar toe is eveneens prachtig. We lunchen bij Le Chamarel Restaurant, hier geniet je van de Creoolse keuken, weids uitzicht op het sfeervolle terras en is zeker een aanrader. Tijdens de lunch vertelt de gids over het Hindoeïsme en de Grand Bassin tempel die we vanmorgen bezocht hebben. Ik leer over god Shiva en zijn zonen en het heilige meer, die als vervanging van de Ganges wordt gezien.

Ik ontdek nog een replica als ik een dag later Chateau de Labourdonnais bezoek. Dit plantage-huis lijkt als twee druppels water op de Oak Alley Plantation in Louisiana en is absoluut een must-see.  Gebouwd in 1856, een prachtige oprijlaan en fascinerende veranda’s en balkons. Kom gerust rond lunchtijd want je kan hier heerlijk eten.

Stranden

De prachtige stranden zijn niet te missen op Mauritius, ze zijn openbaar en allemaal even fotogeniek. Sun laat mij zijn favoriet zien, Mont Coisy Beach, en vertelt dat de bevolking graag naar het strand gaat op een vrije dag.  Hou je van toeren, je kan in een uur of vier langs de kustweg een rondje eiland doen als je zelf een auto tot je beschikking hebt. Ik zou autohuur alleen aanraden als je stressbestendig bent en iets van links-rijden-ervaring hebt. Wil je niet auto rijden? Laat je dan brengen door een taxi, deze is snel geregeld bij je hotel. Onderweg maak je nog een leuke stop en een praatje met je chauffeur en je dag is compleet.

Op mijn laatste dag breng ik nog een bezoekje aan Port Louis.

Sun laat me de markt zien. Deze is druk en overweldigend met geurend fruit, kruiden, vlees, en veel vriendelijke handelaren. Daarna lunch ik in Waterfront. De auto parkeer je in de oude graanopslag naast Waterfront, vlakbij de overdekte markt. De graanopslag is gebouwd rond 1930, speciaal als graanreserve voor tijden van voedselschaarste, met een opslagruimte voor de gehele bevolking voor minstens 4 maanden. De glijbanen waarmee de zakken graan van boven naar beneden werden gebracht zijn nog in tact.

Mauritius, Een land waar iedereen een week heen zou moeten gaan, niet alleen om te genieten van de stranden en het heerlijke eten maar ook om te leren over omgangsvormen, lief zijn voor moeder aarde en elkaar.