Amazing Thailand

Fietsen in Bangkok

Co van Kessel is een bekende naam in Bangkok, de Nederlander die 30 jaar geleden met zijn mountainbike de straten van Bangkok verkende. Op zoek naar geschiedenis en cultuur achter de voordeuren van grote bedrijven en op lokale markten. Zijn hobby, het meenemen van Nederlanders op een fietstour, is uitgegroeid tot een fiets-excursie met allure maar met een sterk traditioneel karakter. Wij mochten mee met de fietsers van Co om Bangkok te verkennen. China-Town, met de overdekte bloemenmarkt… De skyline van de stad met wolkenkrabbers in de mist en huizen op palen in de rivier op de voorgrond. Een kraampje met kikkerbilletjes en tuk-tuks aan de kant van de weg. Een hoosbui en smalle straatjes… Welkom in Thailand. Na onze fietstour brengen we een bezoek aan het koninklijke paleis waar ik flabbergasted rondloop en me vergaap aan alle pracht en praal. Het paleis is een dorpje op zich, het woongedeelte, de werkruimten, tempels en een bibliotheek.. De grote demonen-wachters zie je op diverse plekken terug, zij waken over het geheel. Vele koningen hebben door de tijd heen iets toegevoegd aan het complex. Het paleis is sinds 1782 het officiële paleis van de Koning van Siam/Thailand.

Als we Bangkok uitrijden begint, naar mijn idee, onze rondreis echt

Of dit komt omdat we nu letterlijk het land inreizen of omdat er een bezoek naar de oude hoofdstad gepland staat weet ik niet precies. Ayutthaya. Deze oude stad was lange tijd de hoofdstad van Thailand. En zonder al te diep in te gaan op de geschiedenis, het huidige Thailand is ooit begonnen als Koningkrijk Ayutthaya, wat later Siam werd. De 33 koningen die sinds 1350 geregeerd hebben, hebben vele tempels, paleizen en Boeddhabeelden gebouwd. Onze gids vertelt over de tempels èn de Boeddhabeelden zonder hoofd. De hoofden waren tijdens oorlogen en rooftochten populaire items om als trofee mee te nemen. Houd je minder van oud maar wel van fotograferen, dan ben je hier ook op de juiste plek, de ruïnes liggen er fotogeniek bij. Wil je foto’s maken van Boeddha onthoud dan dat je je niet groter hoort te maken dan het beeld. Ga door de knieën of zoek een muurtje waar je op kan zitten.

Slapen in de jungle

Wij rijden door naar ons hotel in Kanchanaburi. Ik zit met mijn koptelefoon op en luister muziek. Mijn liedje zegt “I hope I don’t fall in love with you..” We passeren de beauty van landschap en de wanhoop van het leven hier en daar. Beelden van Spiderman en the Hulk aan de kant van de weg, bidhuisjes en een overstroomde weg. De natuur wordt steeds groener en na een enkele berg volgen er steeds meer. En dan gaat mijn liedje verder.. “I just fell in love with you”. Midden in het groen ligt onze lodge op een verbazingwekkend mooie plek aan de River Kwai. Ik geniet van de zonsondergang met het geluid van de jungle, en zou graag met een wijntje op mijn terras zitten om te genieten van dit alles. Helaas heeft mijn programma andere plannen en ik besluit mijn wekker om 6.00 uur te zetten om te kijken wat de ochtend brengt. Het hotel heeft een prachtig zwembad aan een klein meer. De mist trekt langzaam op en hult de bomen onder een wollig kleed. Terwijl iedereen nog slaapt, word ik hier langzaam wakker.

Stil

Na het ontbijt rijden wij verder naar de Hellfire pass, en hoe relaxed mijn dag begon, als ik uit de bus stap is het gedaan met dit gevoel. Ik stap het museum binnen en word meteen geraakt door de verhalen van overlevenden. Wat hier tijdens de Tweede Wereld oorlog is gebeurd, komt binnen. Japan heerste over (bijna) geheel Azië. Na de Japanse bezetting ging Thailand een bondgenootschap aan met de Japanners, en alhoewel er niet veel gevochten werd in Thailand kent het land wel littekens. Om de troepen in Myanmar (Birma) te bevoorraden bedachten de Japanners om een spoorlijn aan te leggen door Thailand. De bouw van de ruim 400 km spoor zou vijf jaar duren maar deze tijd hadden de bezetters niet. Krijgsgevangen en dwangarbeiders werden ingezet om de klus in 17 maanden te klaren. Hier, in de Hellfire pass moesten twee delen bij elkaar komen en wordt omschreven als het meest zware gedeelte van de bouw. Tijdens het uithakken van de pas werden fakkels gebruikt om de werkplekken te verlichten. Het licht en de omstandigheden werden vergeleken met het hellevuur. Ongeveer 100.000 gevangenen stierven tijdens de aanleg van de dodenspoorlijn. Toen de spoorlijn klaar was capituleerde Japan.

Twee en half jaar geleden liep ik door Hiroshima en vertelde een Japanse gids over de capitulatie van haar land. Nu ik hier loop denk ik terug aan haar verhaal en voeg alle informatie samen. Aan de hand van begraven dagboeken werden overledenen teruggevonden en kunnen verhalen naverteld worden. Bizar om te zien dat in zo’n mooi stukje natuur, want het is hier prachtig, zoveel mannen vochten voor hun leven.

Tijdens een studiereis maken we vaak meerdere excursies op één dag, gewoonweg omdat we maar beperkt tijd hebben. Zo gaat onze bus verder naar de Erawan watervallen. Een prachtig stukje natuur maar het voelt raar om na zo’n indrukwekkende ochtend te vertellen over een mooie hike. De Erawan watervallen zijn zeven watervallen waar je met mooi weer in kan zwemmen. Tijdens onze reis is het regenseizoen en dat gooit wat roet in het eten. De omstandigheden zijn zo dat we niet mogen zwemmen, het water meer bruin dan blauw is en we maar tot de vierde waterval kunnen hiken. Geen spectaculaire foto’s dus maar deze plek is zeker de moeite waard om te bezoeken. (ook leuk met kinderen)

Nog een dag  geschiedenis

Onze trip gaat naar de brug over de River Kwai die ook onderdeel was van de dodenspoorlijn en tevens bekend is van het boek en de film. Aanvankelijk ging de brug over de Meklong River, een stukje verderop. (niet te verwarren met de Mekong in Vietnam) De auteur van het verhaal “De brug over de River Kwai” had zich echter vergist in de naam van de rivier.. Toen na de verfilming (1957) vele toeristen de brug opzochten en deze niet konden vinden is de brug verplaatst om het kloppend te maken met de film. Vier keer per dag komt een trein langs. Wij hebben het geluk om hier getuige van te zijn.

De lokale bevolking maakt handig gebruik van de drukte, leuke winkeltjes en live muziek doen de geschiedenis een beetje vergeten

Wij worden echter terug geworpen naar de werkelijkheid van de oorlogsjaren en stoppen bij de erebegraafplaats van Kanchanaburi. Een enorme tegenvaller voor mij als blijkt dat de begraafplaats wegens hevige regenval gesloten is. Vanaf de zijlijn zijn 6.982 graven van Australische, Britse en Nederlandse krijgsgevangenen (soldaten) goed te zien. En weer ben ik stil.

Elke nacht een ander hotel  en excursies testen

Wij proberen zoveel mogelijk hotels uit op deze reis, maar maak je als toerist een rondreis dan is het reisschema veel rustiger.

Het team van het vijfde hotel van deze rondreis heet ons hartelijk welkom. Een drankje en een hapje en een uurtje tijd om het zwembad te testen. Enkele van de hotels waar we logeren gebruikt TUI in de rondreizen. We verblijven ook in hotels die nog geen samenwerking hebben met TUI om te kijken of deze goed genoeg zijn voor onze gasten en wat we van de omgeving vinden. Leuk toch? Ook testen we tijdens een studiereis soms nieuwe excursies. Zo neemt onze tourleader ons mee naar een klein dorpje met slechts enkele huizen, waar de bevolking leeft van de visvangst. Gedekte tafels, aan het water lijken op ons te wachten voor de lunch. De goedlachse dames maken schalen met de lekkerste vis voor ons klaar, waarmee ze al mijn verwachtingen overtreffen.

En dan is het tijd om aan boord te gaan van een “James Bond Boot” (uit de 007 film van 1974). We varen door de Mangrove naar de kokkelakkers op open zee. Apen komen nieuwsgierig kijken. Hangend in bomen wachten ze op wat lekkers van James Bond. Ze springen enthousiast in het water en hengelen hun lunch handig naar binnen. Wij zijn het er over eens, dit is een leuke excursie.

Als afsluiter ga ik op zoek naar het station van Hua Hin

Wij sluiten onze reis af in Hua Hin. Eén van de bekende badplaatsen van Thailand en dat begrijp ik. Mooie hotels in de gezelligheid en bij het strand, of zelfs gezelligheid op het strand. De avondmarkt, restaurantjes aan zee en veel zon. Als mijn collega’s het strand verkennen en het zwembad uitproberen ga ik op avontuur. Ik wil graag het station van Hua Hin zien, ik heb gelezen over de kleurrijke, victoriaanse bouwstijl en dat maakt me nieuwgierig. Het spoor maakte deel uit van de noord-zuid spoorlijn die vanaf 1921 Bangkok met Singapore verbond. Tijdens de aanleg van de spoorlijn werd de omgeving van Hua Hin ontdekt als vakantieoord. De stranden van Hua Hin hadden aantrekkingskracht op de toenmalige jetset.

Omdat ik niet veel tijd heb, besluit ik bij de receptie een tuk tuk te vragen. De vriendelijke chauffeur rijdt mij handig door de drukke straten naar het station waar de koninklijke familie nog altijd en eigen wachtruimte heeft.  Het is rustig op het station, er zit een monnik te wachten, zijn rugzak naast zich op de grond en airpods in.   Amazing