Je hoort het al, dit was een city-trip om nooit te vergeten

Naar de Hamam in Marrakech

Het is alweer een aantal jaren geleden dat ik met een vriendin een city-trip maakte naar Marrakech. We genoten van de stad die zo anders is dan wat we kennen van onze Nederlandse steden.

De Souk met smalle straatjes en kleine winkeltjes. Vrouwen in boerka’s en aapjes die kunstjes deden. We lunchten meerdere keren in een restaurant met een dakterras en uitzicht over het Djemaa el Fna plein. Het dakterras dat de dag na onze terugvlucht opgeblazen werd tijdens een aanslag

 

 

Je hoort het al, dit was een city-trip om nooit te vergeten. Maar er komt nog meer.

We hadden bedacht dat we een traditionele Hamam wilden bezoeken. Geen spa of moderne beauty-salon maar een authentieke Hamam.

In de Souk raakten we aan de praat met de aardige meneer in een piepkleine drogisterij. We hadden wat zeepjes gekocht en wat andere producten waar we een Cleopatra schoonheid van zouden krijgen. We vroegen hem of hij een Hamam voor ons wist. De aardige meneer begon wat te roepen naar een voorbijganger, wees wat in de verte en voordat we het wisten liepen we mee met zijn neef die ons naar zijn nicht zou brengen.

Links, recht.. nog eens rechts.. ik begon de moed wat te verliezen.

Ik riep naar mijn vriendin die achter me liep.. ‘ Bij de volgende afslag.. als hij links gaat, gaan wij rechts .. en rennen! ‘ En toen ging er een grote deur open en stonden we midden in het decor van Duizend-en-een-nacht. De ontvangstruimte van de Hamam was prachtig aangekleed met wandtapijten en stoelen met gekleurde kussens. We werden hartelijk ontvangen door een alleraardigs meisje. We bedankten de neef en luisterden aandachtige naar het meisje die goed Engels sprak.

Op een grote stenen tafel mocht ik gaan liggen.

We werden gewassen, gescrubd en gemasseerd. Ik werd hardhandig ingezeept met iets wat naar groene zeep rook. Een ferme tik op m’n billen en ik hoorde, ik denk de enige Engels woorden die deze mevrouw kende; Just relax madam!  Relaxen? De tafel leek meer op een slachtbank dan en relax stoel.  Ik moest lachen, maar niet te hard en ook zeker niet te lang want ik glibberde bijna van de slachtbank af.

We hebben nog lang en vaak gelachen om dit avontuur.