Alleen op Reis
Tenerife
Ik ben op Tenerife, alleen, om hotels te bekijken en het eiland te verkennen. Alleen, omdat ik geen reisgenoot had voor deze trip. Zelfs in mijn vrijgezelle-tijd had in niet het lef om alleen op reis te gaan. En al ben ik best fan van Pippi, haar uitspraak ‘ik heb het nog nooit gedaan, dus ik denk dat ik dat wel kan ‘ is niet mijn lijfspreuk. De weg van de minste weerstand is echter ook niet de route waar ik de voorkeur aan geef en het is tijd om een lang gekoesterde grens over te gaan, namelijk alleen op reis gaan. Ik kies voor Tenerife, een eiland die ik nog niet ken en wel graag wil leren kennen.
Tijdens mijn eerste avond hier op het eiland laat ik me door Propper nummer vier verleiden om bij zijn restaurant te eten. Overdondert door het feit dat ik me heb laten overhalen door een dergelijke opdringer vraag ik naar de aanbevelingen op het menu. Ik krijg een heerlijke steak geserveerd. Meneer komt regelmatig een praatje bij me maken en ook zijn collega komt af en toe langs voor een gesprekje. Gezellig. Ze vertellen me tussendoor wat over het eiland. Waar ik heen moet en wat ik wel achterwege kan laten. Ik sluit mijn avond af met een limoncello..
Maar dat over de eerste avond, ik wou je vertellen over vandaag.
Mijn dag begint een beetje lui, met mijn laptop op mijn balkonnetje met een kopje koffie. Ik heb 4 hotels uitgezocht om te bezoeken vandaag. En ondanks dat mijn rode Renault Clio prima haar best doet, besluit ik haar op het miniparkeerplaatsje te laten staan en te gaan lopen. Heel leuk om hier een auto te huren maar creatief parkeren moet je hobby zijn. Na twee hotels is het tijd om mijn lunchadres op te zoeken. Ik heb een leuke beachclub uitgezocht. Monkey Beach Club genaamd, maar hier serveren ze op het moment alleen drankjes en snacks en ik had toch wel zin in een uitgebreide lunch. Ik besluit even door te lopen en kom bij La Terrazza de Mare. Het ziet er leuk uit en ik vraag of ze ook lunch serveren. ‘Over een half uurtje’ antwoord de vriendelijke, jonge barman.. prima, ze hebben fijne stoelen en ik begin wel met een drankje. Terwijl ik geniet van mijn drankje komt de barman naar me toe, “bent u Nederlands’ vraagt hij, en ik beaam dat. Hij vertelt dat hij graag in Nederland zou willen werken voor een jaar en vraagt me wat dan leuke steden zijn. We maken een praatje en ik vertel hem over Amsterdam, Maastricht, Den Haag en Groningen. Na ons gesprek geniet ik van de Tuna en het uitzicht. Na de lunch staat er nog een hotelbezoek op de agenda.
Time to Smile Coral Beach, dit superleuke kleine complex ligt net buiten de drukte
Ik moet 10 minuutjes lopen. Ik word hartelijk ontvangen door het meisje van de receptie/bar/snackbar/koffiecorner.. En mijn Tui-reisleider-collega is net aanwezig. We drinken een kop koffie en kletsen bij over klanten, boekingen, het eiland, de ondernemers hier en de leukste excursies. Als ik het hotel verlaat loop ik met mij TUI smile richting de boulevard. Wat is het toch heerlijk om mensen een fijne vakantie te bezorgen en wat is het juist nu belangrijk dat jullie blijven gaan naar deze bestemmingen. Het is rustiger dan dat we gewend zijn in het hoogseizoen maar de bevolking heeft ons nodig. Terwijl ik daar loop zie ik een zwarte golf de hoek omrijden, ramen open en een jonge knakker lachend achter het stuur, de barman. ‘Hey hoi’ roep ik en ik steek mijn hand op, hij zwaait enthousiast terug en ik hoor hem nog naroepen, ‘ola quapa..’ Ik vervolg mijn weg naar de boulevard en twijfel of ik een drankje ga doen of dat ik doorloop naar mijn hotel. Ik kijk wat om me heen en zie opeens de propper van de eerste avond op een bovengelegen terras zitten, voordat ik er erg in heb zwaait hij en nodigt me uit voor een drankje.. de keuze om alleen op mijn balkon te gaan zitten of hier even aan te haken is makkelijk gemaakt. We drinken een wijntje, kletsen over de reis-business en het afgelopen jaar.. Als ik afscheid neem nodigt hij me uit om nog een keer te komen eten in zijn restaurant dit weekend..
Alleen reizen.. ik zeg doen!