Met een klein vliegtuigje de verrassingen tegemoet
Ik koos voor een rechtstreekse vlucht van Amsterdam naar Johannesburg. Hier overnacht ik graag in een hotel op de luchthaven zodat ik de volgende dag makkelijk door kan vliegen. Naar Maun deze keer. Bij aankomst op de kleine luchthaven word ik verwelkomt door mijn contactpersoon in Botswana en rondgeleid op het kleine luchthaventje. (Deze persoon is ook degene die mijn gasten verwelkomt, dat maakte het extra leuk om haar te zien) Tegenover de luchthaven is een kleine cafétje, wat een prima plek is voor een homemade limonade en een hapje eten.
Tijdens dit Botswana avontuur hop ik met een vliegtuigje van lodge naar lodge. En zo vervolg ik de reis en stap in een klein vliegtuigje. Eentje die meer lijkt op een bus. De piloot vertelt bij het instappen hoeveel haltes je te gaan hebt. Midden in Central Kalahari ligt de airstrip waar mijn gids mij opwacht. We rijden naar de lodge waar ik word uitgenodigd voor een avontuur. Een game-drive met een verrassing. Zonder hier te veel over uit te weiden, want dan zijn het in de toekomst geen verrassingen meer, kan ik wel vertellen dat de lodge waarin ik verbleef bol staat van onverwachte ervaringen, allemaal gericht op gastvrijheid en beleving van de natuur. Een borrel bij zonsondergang, verhalen over het wild en de natuur, kopje koffie bij een kampvuur en een verfrissend doekje bij terugkomst van een game-drive. De rest mogen we niet vertellen 🙂
Wij touren, tijdens ochtend en middag game-drives, drie dagen door dit verlaten landschap. Kale zoutvlaktes, savanne en hier en daar een strook bomen, palmbomen en struiken. Ik zou bijna refereren naar de titel van een boek die vele tinten grijs aanduidt. De vale kleuren geel, grijs, blauw zijn flets maar zo mooi. De antilope-soorten met hun, alle kleuren bruine vrachten, maar ook de leeuwen en zebra’s die we hier tegen komen passen perfect in het plaatje. Ik waan me in een levend schilderij.
De auto die in deze lodge gebruikt wordt heeft een bankje op het dak waar ik plaats neem tijdens de zonsondergang. Wat een waanzinnig uitzicht. In deze setting proberen we een leeuw te vinden die we in de ochtend ook tegen kwamen. Een indringer in het territorium. We rijden een tijdje rond en besluiten de bushbar open te klappen voor een drankje. We kletsen wat, maken foto’s van de zonsondergang en vinden het een beetje jammer dat we de leeuw niet gevonden hebben. Dan hoor ik opeens gebrul, dichtbij. Ik attendeer de gids die net radio contact heeft met de lodge om onze dinertijd door te geven. We hoppen snel in de auto, want de leeuw is duidelijk te dichtbij om hier nog rond te wandelen. Ik pak mijn verrekijker en zie hem al snel liggen. Nog geen 100 meter van ons vandaan, onder een struik. Hij gromt nog een keer luid. Wat een mooi beeld èn geluid. Met een wat verhoogd adrenaline gehalte rijden we terug naar de lodge. In deze lodge worden de maaltijden geserveerd aan een lange tafel, ik raak in gesprek met een Engels echtpaar, Amerikanen, Duitse zussen en een jong stel uit Zuid-Afrika.
Stokstaartjes
Makgadikgadi Salt Pans is dè plek om stokstaartjes te ontmoeten, en dat is eigenlijk de hoofdreden dat ik hier ben. Al moet ik wel eerlijk zeggen dat het landschap hier, mijn hart gestolen heeft. In de middag neemt onze gids ons mee naar een plek waar familie stokstaartje druk in de weer is. Het is warm, de diertjes komen uit hun holletje en liggen met hun buikjes in het zand. Ze schuiven wat heen en weer, en dat is een koddig gezicht. Buikschuivend proberen ze af te koelen maar het lijkt meer op een spel van levend sjoelen wat de jongelingen hier uitvoeren. Moeder kijkt toe tot het etenstijd is. Dan begint de drukte, de diertjes huppelen heen en weer van struikje naar struikje, wroeten wortels los en kijken constant om zich heen. Dan gaan ze op hun achterpoten staan en maken zich groot. Zoef, zoef en weg zijn ze weer.
In de heli met de piloot met snor
En dan is het tijd om afscheid te nemen en verder te reizen naar de tweede lodge. Eerst een vlucht terug naar Maun waar we overstappen in een helikopter. De lodge waar we heengaan is alleen op deze manier te bereiken. We vliegen over de Delta, eerst een droog stuk en daarna over het moeras. Ik zie olifanten door het water wanen, zelfs vanuit de lucht lijken ze groot. Op deze manier naar de lodge reizen geeft iets speciaals. Je ziet de landtongen in de Delta duidelijk, alsof je over de landkaart van Botswana vliegt. De heli is privé voor ons gezelschap en de piloot kletst gezellig. Ik vroeg hem naar zijn snor, want in Maun in het luchthaven-cafeetje zag ik een paar collega’s van hem die allemaal eenzelfde snor en hetzelfde kapsel hadden. En dan begint de piloot te lachen. Hij vertelt dat het bedrijf waar hij voor werkt elk jaar een kalender uitgeeft. De medewerkers van elke afdeling bedenken zelf een thema voor een foto. De piloten gaan dit jaar “met snor”. De opbrengst gaat naar een goed doel in de regio, dit jaar is dat de kankerafdeling in het lokale ziekenhuis. In de Afrikaanse safari-landen zie je vaak dat bedrijven in de toeristenbranche projecten en lokale voorzieningen ondersteunen of zelfs in eigen beheer opzetten en onderhouden. Zo helpt het toerisme mee aan de ontwikkeling van een regio op een bredere manier dan alleen werkgelegenheid wat geschapen wordt.
Thuis voelen in de bush
Na het ontvangst in ons tweede thuis, met een hapje, een drankje en een praatje staat onze middag game drive op de planning. In deze regio maak ik zeven game-drives tijdens zonsopkomst en zonsondergang. Het gebied is zo groot als de provincie Utrecht en er staat slechts één lodge. Daarnaast is er nog het kamp van de filmploeg van de BBC. In deze regio zijn inmiddels twee documentaires opgenomen over luipaarden en leeuwen. De derde is in de maak. En ik kan me goed voorstellen dat ze deze regio hebben uitgekozen. Het licht is waanzinnig, de zonnestralen piepen tussen de bomen door en ik tref meerdere luipaarden en familie leeuw laat zich goed observeren. Onze gids weet wat hij doet, hij vertelt over de natuur en de dieren en arrangeert een ontmoeting met een luipaard. Het dier is niet in zijn eigen territorium weet de gids te vertellen. Hij is op avontuur, we treffen hem op een oude boomstam en hij neemt ons mee, door het hoge gras naar een termietenheuvel waar hij mooi de omgeving kan scannen. Dan ritselt er iets door het gras en spot ik een tweede luipaard, de eigenaar van het huis. De indringer vindt ook zijn prooi en doet zich hier tegoed aan. De huiseigenaar kiest het hazenpad, en zal rustig afwachten tot de bezoeker weer huiswaarts gaat.
Tijdens één van de ochtend game-drives maken we kennis met familie leeuw, twee dames, vier welpen in pubertijd en een vader. Omdat de gids denkt dat ze gaan jagen zoeken we ze tijdens de zonsondergang weer op. We observeren ze en aanschouwen hoe de jongelingen ongeduldig worden en de moeders aansporen om het diner voor te bereiden. Er wordt geknuffeld, gespeeld en gerust en dan komt er beweging in het geheel en gaat de jacht los. De moeders bewegen zich naar het water en de jongelingen volgen op afstand. Ze zijn nog te jong om mee te helpen. In deze fase van hun leven, volgen ze de jagers maar helpen niet mee. Ze kunnen nog niet zacht genoeg lopen en zullen de jacht storen. Het is inmiddels donker. We zitten stil in de auto en luisteren aandachtig. Met een zaklamp laat de gids zien wat er gebeurd (dit kan kort zodat we de dieren niet storen). Een kudde impala’s graast in het water, dit omdat ze leeuwen dan goed aan horen komen omdat deze niet in staat zijn geruisloos door het water te gaan. Ik hoor het water kabbelen, ik hoor de impala’s bewegen, zachtjes, lopen, huppelen en steeds meer geluid. Ze rennen, waarschijnlijk vluchten ze, het is nog steeds donker als ik grote lompe sprongen hoor. Wat gebeurd er. En dan is het stil. De gids schijnt weer met de zaklamp, de impala’s zijn verspreid in kleine groepjes gevlucht en de leeuwen kijken verslagen om zich heen. Jacht mislukt. Bizar, wat een bizar schouwspel zonder zicht was dit. De gids brengt ons terug naar de lodge waar het diner klaar staat. Wij zijn nog een tijdje stil van onze belevenissen.
In deze lodge in de Okavango Delta maken we ook nog een boottocht en een Mokoro rit (een traditionele kano). We voeren door de waterwegen van de nijlpaarden, zij maken een eigen netwerk aan routes. Het licht is wederom prachtig, olifanten scharrelen aan de waterkant en vogels brengen extra kleur in de dag. Op afstand zien we een grote olifant, dit moet de man zijn die ik trof in de lodge. Tot twee keer toe kwam er een grote sterke vent bij mij op visite. Takjes zoeken, spelen met water, even gluren bij het zwembad en dan vervolgde hij zijn weg weer. Ik hou ervan.
Safari op maat – the Titia Way
Iedere reisadviseur heeft een eigen stijl. Kennis en persoonlijke voorkeuren zullen hierin een rol spelen. Iets wat bovenaan in mijn advies-stijl staat is rust. Tijdens mijn eigen reizen plan ik graag tijd in om van die olifant bij het zwembad te genieten, om op het terras te zitten en niks te doen. Ik kies er graag voor om minder regio’s tijdens een reis in te plannen en meer nachten op dezelfde plek te verblijven. Een groot voordeel hiervan is dat je, zoals ik in deze reis naar Botswana had, gelegenheid krijgt om dieren-families meerdere dagen te volgen. Je leert ze elke ontmoeting een beetje beter kennen. Ze hebben net gegeten, of maken plannen voor de jacht. Het gedrag van de jongelingen verandert of vader duikt opeens op na solo-avonturen. Deze meerwaarde van extra nachten op dezelfde plek staat naar mijn idee tegenover een negatiefpuntje van vaak verkassen. Hierbij ben je relatief veel tijd kwijt aan inpakken, doorreizen, inchecken en settelen. Uiteraard geven jullie voorkeuren de doorslag bij het maken van een route en bezoek je sowieso prachtige, afwisselende regio’s tijdens de reis.
Een reis door Botswana vergt planning en kennis. Sommige gebieden zijn een groot deel van het jaar nat en andere delen zijn bijna altijd erg droog. Dit geeft niet alleen een andere beleving maar brengt ook andere manieren van reizen en activiteiten met zich mee. Een route met een juiste balans in deze verschillen maar vooral afgestemd op jullie persoonlijke interesses is mijn doel als ik jullie reis samenstel.
